Moritz Schädler

Laten we eerlijk zijn. Moritz Schädler's meest succesvolle tijden liggen al achter hem. Als jonge muzikant toerde hij door de VS toen de U nog stond voor United en niet voor Urinal, schreef hij hits die op en neer werden gedraaid op de radio en trad hij op voor duizenden fans in het eerbiedwaardige Hallenstadion. Gadegeslagen door de Godmother of Pop zelf, Cher, die hem - volgens de legende - ter plekke wilde adopteren om Moritz haar Requiem in Fis majeur te laten componeren. Geloof jij in een leven na de liefde? Nee. Maar hij gelooft in leven na de lach!

En dus stort Schädler zich nu van de veilige, warm verlichte poppodia in de donkere lachkelders van de comedyscene om zijn gedachten los van de beat en de banale rijmstructuur in de rijen van de toeschouwers te gooien. Of het nu gaat over wervingscampagnes voor de politie, de verzachting van de comfortzone door middel van urenlange sitzbaden of de uitdrijving van zijn prinselijke aanspraken als verbannen inwoner van Liechtenstein - Schädler kan het niet laten om zijn toevlucht te nemen tot zelfkastijding, altijd gehuld in fijn garen. Maar hij doet het zo komisch, absurd en elegant dat je niet anders kunt dan naar hem kijken. Moritz Schädler's beste jaren zijn misschien voorbij. Maar zijn honderd grappigste jaren liggen zeker nog voor hem en ons.